همه چیز در مورد واریس طنابی

رگ های واریس زمانی ایجاد می شوند که یک ناهنجاری دریچه ای ذاتی رگ های سطحی را با رگ های عمیق پیوند دهد. امکان دارد خود دیواره رگ این امر را انجام دهد و اجازه دهد تا رگ ها بزرگ تر شوند و دریچه های کوچک را جدا کند. این حرکت فشار زیادی به دریچه ها وارد می کند و در آخر سبب نقص آن ها می شود. با وجود جاذبه، خون به شیوه غلط در زیر رگ ها در امتداد مسیر جریان پیدا می کند. پس از آن در زیر پوست مشاهده می شود.

برای اینکه ایجاد واریس را بهتر درک نمایید باید ابتدا درک کنید که رگ های طبیعی چگونه فعالیت و کار می کنند. در پاها، خون در رگ مجبور می باشد که در برابر جاذبه مقاومت نماید تا بتواند به قلب برگردد. برای اینکه این امر رخ دهد، ماهیچه های قسمت ساق پا رگ ها را فشرده می نمایند و خون را به قسمتی از قلب باز می گردانند. دریچه های کوچک ب در داخل رگ ها به بخش بالا باز می شوند و از جریان خون به بخش عقب جلوگیری می نمایند. رگ هایی که در ساق پا وجود دارند بسیار شبیه درخت می باشند.

رگ های عمیق در پا، بین عضلات که مثل تنه هستند قرار دارند. رگ های سطحی در لایه بین ماهیچه و پوست قرار دارند. مثل شاخه های یک درخت تعداد آن ها خیلی زیاد است و در آخر در نقاط شاخه به تنه متصل می شوند. این نقاط همان نواحی می باشد که بیشتر اوقات منبع شروع شدن مشکل است.

بعضی از خون هایی که دارای اکسیژن کم می باشند به طرف رگ های عمیق حرکت می نمایند و به پایین می افتند. همچنین در رگ های واریس حالت غیر طبیعی به خود می گیرند. در نتیجه، مایعات و سموم را نمی شود به طور موثر از قسمت پا جدا کرد. زیرا موجب می شود که زخم کوچک به زخم بزرگ تبدیل شود و دیرتر سلامتی حاصل شود. با درمان انواع واریس یا رگ های غیر طبیعی، می شود جریان خون را به رگ های غیر عادی که موجب بهبود گردش کلی وریدی پا می شود به آسانی تغییر داد.

واریس طنابی، رگ های پیچ خورده ای می باشند که به صورت برآمدگی روی پوست ایجاد می شوند. این رگ ها در بخش تحتانی پا بیشتر دیده می شود. به این دلیل که راه رفتن و ایستادن موجب افزایش فشار در بخش پایینی پاها می گردد. این رگ ها به تدریج رشد می کنند و موجب می شود فرد از وجود این برجستگی ها ناراحت باشد. نشانه های این مشکل عبارتند از :

• درد و سوزش
• احساس ناراحتی، خستگی، سنگینی و حساس بودن نسبت به لمس
• گرفتگی قسمت ساق پا به خصوص در هنگام شب
• خارش
• زخم و آسیب پوستی
• رنگدانه های قهوه ای پوست
• تورم مچ پا و قسمت پایین پا

بیشتر بخوانید: دلایل ابتلا به واریس

خوب است بدانید واریس قابل پیشگیری نمی باشد. ولی مواردی وجود دارد که می توانید برای کاهش نشانه های خفیف انجام دهید. منقبض شدن عضلات پا و ران که با راه رفتن رخ می دهد، وسیله اصلی بازگشت خون از پاها به سمت قلب می باشد. اگر عضلات پا تقویت شود می تواند جریان خون را از پاها به طرف قلب بهبود ببخشد. ما به شما پیشنهاد می کنیم برای کاهش علائم، موارد زیر را انجام دهید:

• آهسته دویدن
• پیاده روی
• شنا کردن
• دوچرخه سواری
• استفاده از جوراب های فشرده سازی الاستیک، این جوراب ها فشار ثابتی را می توان به پاهای شما وارد کند تا خون به قلب شما بازگردد. فشار پایدار می تواند تورم در پا را کاهش دهد و جریان خون را افزایش دهد.
• پاهای خود را مرتب بالا ببرید
• وزن ایده آل خود را حفظ نمایید.

عوامل بسیار زیادی در ایجاد واریس نقش مهمی دارند و عبارتند از:

• جنسیت: زنان حدودا 4 برابر مردان بیشتر دچار این مشکل هستند.
• وراثت: اگر یکی از والدین درگیر این برجستگی ها باشند، 40% احتمال دارد فرزند آن ها به این مشکل دچار شوند.  اگر مادر و پدر هر دو مبتلا به واریس باشند، احتمال دارد فرزند آن ها 80% درگیر این مشکل شود.

• بارداری: تقریبا 70 تا 80 درصد از زنان حامله در سه ماهه اول درگیر این برجستگی ها می شوند. زیاد بودن حجم خون مادر، فشار رحم بزرگ شده روی رگ های برگشت دهنده خون از پاها واریس را ایجاد می کند. علاوه بر این نباید بالا رفتن سطح پروژسترون را در این امر نادیده گرفت. یک خبر خوب، 60 تا 80 درصد واریس هایی که در دوره بارداری به وجود می آیند، چندین ماه پس از زایمان برطرف می شوند.

توجه داشته باشید اشخاصی که مدت زمان بیشتری را روی پاهای خود می گذرانند به احتمال زیاد درگیر این مشکل می شوند. رگ های طنابی امکان دارد در هر سنی اتفاق بیفتد، اما با مرور زمان و بالا رفتن سن خیلی بدتر می شوند. نقش پروژسترون را در جدی شدن این مشکل نادیده نگیرید.

پزشکان اطمینان دارند که رگ های عنکبوتی و واریس بدون درمان از بین نمی روند. تاثیرات مضر دریچه های وریدی ناسازگار می تواند سبب آسیب های جبران ناپذیری روی پوست شوند. اگر این برجستگی ها زود درمان شود موجب از بین رفتن رگ ها می شود. علاوه بر این می تواند تا حد زیادی از آسیب دیدگی پوست پیشگیری نماید. به وجود آمدن این رگ ها موجب نشت مایعات و فراورده های خونی به بافت طبیعی پاها می شود. تجمع مزمن مایعات و فرآورده های خونی سبب زخم شدن پوست و بافت های زیر پوستی می گردد. زخم های دردناک پوست، رنگدانه های قهوه ای و التهابات قرمز در این حالت اتفاق می افتد. بهتر است پیش از آن که آسیب های غیر قابل برگشت برای پوستتان ایجاد شود درمان را آغاز کنید.